در نوجوانی ایران را برای تحصیل در ایالات متحده امریکا ترک کرد و در آنجا به همکاری با کنفدراسیون دانشجویان و محصلین ایرانی برای احیای واحد جنبش دانشجویی پرداخته و مقارن پیروزی انقلاب به ایران بازگشت. وی از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ به اتهام هواداری ازسازمان مجاهدین خلق به مدت ده سال در زندان‌های قزل‌حصار، اوین و گوهردشت به سر برده است. مصداقی یکی از جان به در بردگان اعدام‌های سال ۱۳۶۷ می‌باشد. پس از آزادی از زندان، در سال ۱۳۷۳ مجبور به فرار از ایران می‌شود. در سوئد دوباره فعالیت‌های سیاسی ـ اجتماعی خود را از سر می‌گیرد. سال‌ها در کمیسیون، و سوکمیسیون حقوق بشر ملل متحد، سازمان بین‌المللی کار ، پارلمان اروپا به فعالیت در ارتباط با حقوق بشر و روشنگری در مورد جنایاتجمهوری اسلامی ایران پرداخته است. کتاب «نه زیستن، نه مرگ» را که تلفیقی از خاطرات و گزارش از زندان‌های جمهوری اسلامی است، در چهار جلد به نام‌های «غروب سپیده»، «اندوه ققنوس‌ها»، «تمشک‌های ناآرام» و «تاطلوع انگور»، در سال ۲۰۰۴ میلادی در سوئد منتشر می‌کند. وی سپس مجموعه‌ای از اشعار زندان در ارتباط با قتل‌عام ۶۷ را که در زندان از حفظ کرده بود با نام «برساقه تابیده کنف انتشار می‌دهد. آثار دیگر ایشان عبارتند از:«دوزخ روی زمین» بررسی ریشه‌های ایدئولوژیک شکنجه در ایران، «نگاهی به سازمان بین‌‌المللی کار و نقض حقوق بنیادین کار در ایران»، «نگاهی با چشم جان» در چهار جلد که مجموعه مقالات ایشان است، «رقص ققنوس‌ها و آواز خاکستر» کتاب تحقیقی در ارتباط با مستندسازی قتل‌عام ۶۷، «سازمان ملل متحد و نقض حقوق بشر در ایران»، «اسلام رحمانی» عنوان کتابی دیگر از ایشان است شامل مجموعه نامه‌هایی‌ به مهدی کروبی، میرحسین موسوی، زهرا رهنورد، محمد نوری‌زاد، فائزه هاشمی، شیرین عبادی و…. از وی صدها مقاله و گزارش نیز در سایت‌های اینترنتی منتشر شده است.