روزنامه‌نگاری مدرن، به ویژه در حوزه خبر و اطلاع‌رسانی، بر اصولی کم و بیش یکسان استوار بوده و معیارهایی کم و بیش جهانی را مد نظر قرار می‌دهد. آژانس‌ها و بنگاه‌های بزرگ خبری، روزنامه‌ها، رادیوها، تلویزیون‌ها و وبسایت‌های خبری، به خصوص آن گاه که در کار پوشش خبری رویدادها و وقایع هستند، می‌کوشند اصولی نظیر بی‌طرفی، تعادل، انصاف، دقت، احترام و اعتماد را رعایت کنند تا ضمن بهره‌گیری از خلاقیت، سرعت و تکنولوژی‌های جدید ارتباطی به منبعی قابل وثوق برای کسب اخبار و در مرحله بعد تحلیل رویدادها بدل شوند، اعتماد مخاطبان خود را هر چه بیشتر جذب کنند و بر شمار آنان بیفزایند. اما آیا همه آژانس‌های خبری و همه روزنامه‌نگاران درکی واحد و یکسان از معیارهایی مانند بی‌طرفی، تعادل، انصاف و … دارند؟ بی‌طرفی در روزنامه‌نگاری به چه معناست؟ آیا همیشه و همواره می‌توان بی‌طرف بود؟ خبرنگار را تا چه اندازه می‌توان از کارش یعنی خبررسانی منفک و جدا کرد؟ چگونه می‌توان بین خبرنگار به عنوان شهروندی که احتمالاً نظر و دیدگاه خود را دارد و موضوع خبر فاصله‌ای لازم و منطقی ایجاد کرد تا روایت او از یک رویداد، به واقعیت نزدیک‌تر باشد؟ در سه نشست می‌کوشیم با مطرح کردن این پرسش‌ها، نگاهی نزدیک‌تر و دقیق‌تر به اصول و معیارهای روزنامه‌نگاری حرفه‌ای رایج در بنگاه‌های خبری بزرگ در جهان بیاندازیم و عملکرد این بنگاه‌ها را با روزنامه‌نگاری ایرانی مقایسه کنیم.